Zmienia się rozumienie i edukacji, i kultury, budzi wszakże różnego rodzaju niepokoje zarówno liberalna negacja wszelkich ingerencji pedagogicznych w rozwój i kondycję człowieka, jak nieograniczona tolerancja wobec kulturowej różnorodności świata. Intuicyjnie utrzymuje się tęsknota za trwałością wartości podstawowych, za autorytetami, za jakością kultury wyznaczającej procesy sublimacji człowieka. Utrzymuje się tęsknota za trwałością kultury w sensie obiektywnym, odmiennej od migotliwości kultur różnych środowisk; za „filarami” edukacji, także edukacji kulturalnej, wspierającymi poczucie etycznego bezpieczeństwa ludzi.